جامعه مجازی چچلا

بچــــه که بودم فکـــر میکردم

فقـــط زنبــــورها نیش میزننـــد

بـــــــزرگ شدم دیـــدم،
شنیـــدم، رفتــــم، آمـــدم و یــــاد گرفتــــم نــــه،

آدمها هم نیــــش میزننـــد هر چقـدر
صمیــــــمی تر، عزیزتر نیششـــان ســـــمی تــــر !

اگر تلخ مینویسم،


ببخش دست من نیست!


این دست ها که خالی میشود از دستهات


جز تلخ نویسی کار دیگری نمیدانند...


وقتی که نیستی


چشمهات زل میزنند به چشمهایم


پلک نمیزنم


لعنتی


همیشه کم دارمت...

خــــــــیلی ســـخــتـــه

نصفه شبــــی بغض گـــــلوتو بگیــــــره و دلتنگــــــش بشـــی

فکــــــــر کنی شایـــــــد مثل قدیمـــا

باز هم یه اس بده گاه و بی گاه و بپرسه خوابی یا بیداری؟.
.
.
ولـــــــی بــاید قبول کنی

اون هیــــــــچوقت برنمیگرده. . .

تـو هم تلخ بودی

تلــخ 

درست مثل قطره های فلج اطفالی

كه در كودكی به خوردم می دانند !

غافل از اینكه این بار

تلخی تــو دلم را فلــج كرد ..

خــــــــــــدایا....

 بــــــت بـــود

 بت شکن فــــــــرستادی

 من پــــــــر از بــــــــغضم

 بغض شکن هم داری؟؟؟!!!

خدایا حواست هست؟!

صدایهق هق گریه هایم...

از همان گلویی می آید که تو...

از رگش به من نزدیک تری!!!

دلت که گرفت ، دیگر منت زمین را نکش

راه آسمان باز است ، پر بکش

او همیشه آغوشش باز است ، نگفته تو را میخواند ؟

اگر هیچکس نیست ، خدا که هست . . .